تاثیر نانوزئولیت بر عملکرد، فراسنجه های خونی و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی تغذیه شده با خوراک آلوده به آفلاتوکسین

این آزمایش به منظور بررسی اثر افزودن سطوح مختلف نانوزئولیت در جیره های آلوده به آفلاتوکسین بر عملکرد، فراسنجه های خونی و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی انجام شد. 336 قطعه جوجه گوشتی سویه راس با 6 جیره شامل جیره فاقد آفلاتوکسین به عنوان تیمار شاهد و جیره های حاوی ppm5/0 آفلاتوکسین و سطوح مختلف نانوزئولیت شامل سطوح صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد نانوزئولیت تغذیه شدند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و 14 پرنده به ازای هر تکرار انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی ppm 5/0 آفلاتوکسین و فاقد نانوزئولیت بطور معنی داری افزایش وزن کمتری از تیمار شاهد داشتند (05/0p<). جیره های حاوی آفلاتوکسین و سطوح مختلف نانوزئولیت از نظر آماری افزایش وزن مشابه تیمار شاهد ایجاد کردند. پرندگان تغذیه شده با تیمار حاوی آفلاتوکسین و فاقد نانوزئولیت بطور معنی دار مصرف خوراک و وزن لاشه قابل طبخ کمتر ولی ضریب تبدیل غذایی بالاتری از تیمار شاهد داشتند (05/0p<). در عین حال بین مصرف خوراک تیمارهای دیگر تفاوت معنی داری مشاهده نشد. آلودگی جیره های غذایی با آفلاتوکسین سبب کاهش انرژی و پروتئین مصرفی و نسبت راندمان انرژی و پروتئین شد و استفاده از نانوزئولیت باعث بهبود اثرات آن شد. کاهش معنی دار در غلظت پروتئین کل، آلبومین، کلسترول و تری گلیسرید سرم در اثر تغذیه جوجه های گوشتی با خوراک آلوده به آفلاتوکسین مشاهده شد. غلظت این فراسنجه ها در سرم جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی نانوزئولیت تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت. تیمارهای آزمایش تاثیر معنی داری بر رنگ، ظرفیت نگهداری آب و اسیدیته گوشت نداشتند. شاخص tba توسط آفلاتوکسین و افزایش مدت زمان نگهداری گوشت پس از 90 روز نگهداری، افزایش معنی دار یافت (05/0p<). تفاوت معنی داری در غلظت tba بین تیمارهای حاوی آفلاتوکسین و سطوح مختلف نانوزئولیت و زمان 1 و 30 روز نگهداری مشاهده نشد. درصد چربی گوشت ران در جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی آفلاتوکسین بطور معنی داری کمتر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (05/0p<). تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر جمعیت باکتری های اسید لاکتیک و کل باکتری ها نداشتند. با افزایش مقدار نانوزئولیت در جیره های آزمایشی جمعیت باکتری های کلی فرم را در 42 روزگی کاهش یافت که این کاهش در تمام سطوح نسبت به تیمار حاوی آفلاتوکسین و فاقد نانوزئولیت معنی دار بود (05/0p<).